“Szkodliwy brak równowagi pomiędzy pracą a innymi częściami życia” – tak definiował pracoholizm Wayne Oates, amerykański psycholog w latach 70-tych. To bardzo trafne określenie cichej epidemii XXI wieku. Od tego czasu zmienił się nasz świat, sposób pracy, a teraz jeszcze wywrócił go do góry nogami COVID. Kogo może dotyczyć? Wg wyników badań ryzyko pracoholizmu jest wyższe u osób które mają silną potrzebę zdobycia wysokiej pozycji zawodowej oraz lepszego statusu materialnego, czemu towarzyszą zwykle silne ambicje. Zdarza się, że te osoby wpadają w błędne koło, spędzając w pracy więcej czasu, by sprostać swoim wygórowanym oczekiwaniom. Pracoholizm to jednak nie tyle liczba godzin spędzonych w biurze, ale też, a może przede wszystkim…